روستای قروه منطقه ای شگفت انگیز از معماری و طبیعت

ابهرآنلاین: روستای قروه در شهرستان ابهر روستایی تاریخی و شگفت انگیز از معماری و طبیعت برای پذیرش و جذب گردشگران محسوب می شود.

به گزارش ایرنا، روستای قروه در کنار شاهراه تاکستان به ابهر در استان زنجان واقع شده و با شهرستان ابهر ۱۵ کیلومتر فاصله دارد و در تقسیمات کشوری جزو این شهرستان محسوب می شود.

این روستا دارای وضعیت طبیعی جلگه ای است و سکونت دائمی است. منبع درآمد اصلی روستاییان از طریق کشاورزی، دامداری و باغداری می باشد. محصولات کشاورزی شامل انگور، گردو، بادام، گوجه فرنگی، غلات سطح زیر کشت آبی و دیم می باشد.
روستای قروه
این روستا از طرف شمال بخاطر دسترسی به جاده آسفالت ابهر و تاکستان رشد بیشتری داشته است.

آثار تاریخی این روستا شامل مسجد جامع، یک پل قدیمی بر روی رودخانه ابهر رود، چند آسیاب آبی و امامزاده عبدالخیر که مربوط به دوره صفویه می باشد.

قروه روستایی همراه با طبیعت

قروه روستای ساخته شده بر سنگی یکپارچه، منظره جالب توجه و منحصر به فرد آفریده است، این منظره شگفت انگیز در نزدیکی شهر ابهر واقع در استان زنجان خودنمایی می کند که بافت خاص این روستا هر نگاه زیبایی جویی را به خود می خواند.

این روستا از دو ویژگی قابل توجه برخوردار است، اول وجود مسجد جامع قروه که متعلق به دوره سلجوقیان است و تنها گنبد خانه به جای مانده است دوم وضعیت شکل گیری و ساخته شدن روستا که آثاری از اوایل دوران شکل گیری آن دیده نمی شود.

اگر به بافت موجود این روستا دقت شود می توان قسمت های مختلف آن را به سه دوره زمانی مختلف نسبت داد.

روستای جدید که بیشتر ساختمان های آن مربوط به ۲۰ سال اخیر است. این ساختمانها، از کنار جاده آسفالت ابهر- تاکستان شروع و تا کناره ابهر رود کشیده شده که بیشتر ساختمان های این بخش دارای سقف طاق ضربی با تیرآهن هستند.

ساختمان های مربوط به ۱۰۰ سال اخیر که بیشتر در سمت جنوبی رودخانه و در نزدیکی مسجد جامع قدیمی این روستای احداث شده اند که بخش کوچکی از آن نیز در سمت شمالی روستا واقع شده و بیشتر ساختمان های این بخش مسکونی است.

آن بخش از روستا که بر یک صخره یکپارچه ساخته شده و دارای وضعیتی به طور کامل خاص و قابل توجه است. به نظر می رسد قدمت این بافت به بیش از ۲۰۰ سال برسد.

در منطقه مورد مطالعه توده سنگی از نوع کربناتی دارای بافت اسفنجی و ساختار تراورتنی وجود دارد که در این محل به شکل مخروطی شکل قرار گرفته و این سنگ های کربناتی اغلب از نوع آهکی و مارنی فشرده شده از دو بخش زبرین و زیرین تشکیل گردیده که یک افق کم ضخامت و سست بین آنها قرار دارد.

ضخامت بخش زبرین کمتر از بخش زیرین است که حالت توده ای دارد.

قابل ذکر است یک شکستگی بزرگ این مخروط سنگ را به دو بخش شمالی، جنوبی تقسیم کرده که محل این شکستگی هم اکنون مسیر ابهر رود را تشکیل می دهد.

البته چنین به نظر می رسد به هنگام تشکیل مخروط، مسیر رودخانه ابهر رود در این محل واقع نبوده بلکه بعد از تشکیل مخروط به دلیل دگر ریختی ایجاد شده در توپوگرافی منطقه، به محل فعلی تغییر مسیر پیدا کرده است.

جریان آب رودخانه خود نیز به تدریج سبب انحلال سنگ و گسترش شکستگی گردیده که ابتدا بستر و مسیر رودخانه را فراهم آورده و هم اکنون مسیر رودخانه به صورت مارپیچ در قصر مخروط سنگ یاد شده واقع است.

قطعه ای از توده سنگی که در قسمت شمالی رودحانه واقع است وضعیتی خاصی دارد و سطح زبرین این قطعه سنگ به طور کامل بالاتر از سطح زمین واقع شده و در کم ترین حالت حدود سه متر از سطح زمین بالاتر بوده و این ارتفاع در بعضی نقاط به بیش از ۱۰ متر می رسد.

چنین به نظر می رسد این مسئله در دوره ای خاصی اهالی روستا را بر آن داشته تا با استفاده از این ویژگی روستای خود را طوری بسازند که دارای ایمنی زیاد بوده و از گزند دزدان و غارتگران در امان باشند.

بدین ترتیب خانه های روستا را بر صخره طوری بنا کرده اند که دیوار خارجی خانه ها دقیقاً در امتداد دیواره قطعه سنگ به صورت عمودی قرار گیرد.

زمانی که کل روستا ساخته شد به نظر می رسد دور تا دور روستا را دیوار کشیده اند به نوعی که تا یک ارتفاع دیواره سنگی و بقیه آن دیوار خانه های روستایی به هم چسبیده تشکیل می داده که در نتیجه نفوذ به داخل روستا ممکن نبود مگر از طریق تنها ورودی روستا که در قسمت شمال غربی آن واقع شده که ارتفاع سطح روی توده سنگی تا سطح زمین در کم ترین حالت بوده است.

به نظر می رسد نحوه ورود به روستا با در نظر گرفتن مسائل ایمنی طراحی شده است.

زیرا وقتی از ورودی روستا که در سطح پایین تری قرار دارد به ورودی مجموعه و داخل آن نگاه می شده، چیزی به جز دو دیوار موازی و یک دیوار مقابل آن که راه نگاه را به طور کامل مدور می کرده دیده نمی شده و در صورت ورود غریبه به داخل روستا در همان ابتدای ورود روستاییان توان مقابله مناسب با مهاجمان را داشته اند.

براساس بقایای به جای مانده از روستای قدیمی قروه می توان حدس زد که در داخل این روستا حدود ۲۹ خانه وجود داشته که از این میان ۸ خانه بعد از تعمیرات متوالی که شکل قدیمی خانه ها را از بین برده مسکونی است.

این معماری جذاب و صمیمی از طرفی با رودخانه و از سویی دیگر با قطعه سنگ آهکی به جا مانده از دوران چهارم زمین شناسی کوارترنری آن چنان عمل می کند که گویی این معماری با طبیعت پیرامون هم زمان شکل گرفته است.

انتهای پیام/

ممکن است شما دوست داشته باشید
2 نظرات
  1. مونا کلانتری می گوید

    سلام و درود
    موارد معرفی آثار تاریخی اطلاعات خیلی خوب و مفیدی هم برای ما اهالی و هم سایر بازدیدکنندگان دارد
    از زحماتتان سپاسگزارم
    موفق و سربلند باسید همواره

  2. داود صالحی می گوید

    با سلام و احترام به استحضار میرساند خانه های قدیمی که بر روی صخره ها بنا شده بود دارای شومینه سنکی و بعضا اشعار حماسی بود که بر حاشیه سقف منازل خودنمایی میکرد و از موارد قابل توجه این منازل وجود چاههای آبی بود که با تراشیدن صخره ها به آب رسیده بود تا تامین کننده آب آشامیدنی ساکنین و احشام آنها باشد که این آثار کهن علیرغم تخریب توسط جویندگان گنج مورد بی مهری مسئولین قرار گرفته وتلاشی جهت حفظ و نگهداری و مرمت آنها نشده است. از دیگر آثار تاریخی این روستا پل سنگی است که منقش به آرم فروهر میباشد که قسمت بالایی روستا را به قسمت پایینی روستا (درب ورودی قلعه ) وصل می نمود که در حال تخریب میباشد بنا به اظهارات پدرم در بیش از ۵۰ سال قبل در وسط این پل سر سنگی حیوانی به شکل قوچ بود که بسیار بزرگ و سنگین بود که به تاراج رفته است . در خاتمه از سایت شما که معرف آثار تاریخی است و میتواند در حفظ و نگهداری آنها کمک نماید تشکر مینمایم.

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

4 × چهار =